انواع چوب مورد استفاده در فضاي خارجي ساختمان

چوب هاي مورد استفاده در فضاهاي خارجي به دو دسته فرآوري شده و سخت چوبان تقسيم مي گردند.

1-    فرآوري چوب

با اعمال روشهاي علمي مي توان در ساختار چوب تغييراتي ايجاد كرد و با حفظ زيبايي ظاهري و خواص باطني آنرا در فضاهاي خارجي مصرف نمود.

روش هاي فرآوري چوب:

- روش حرارت دهي به چوب(Thermowood process)

در اين حالت چوب دو سوم مرحله ذغال شدن را طي مي نمايد و عملا ساختار دروني آن تغيير مي كند كه همين تغيير ساختار منجر به مقاوم تر شدن و مزاياي ديگر مي گردد.

- روش اشباع چوب(Impregnation)

اشباع چوب، مقاومت آن را در مقابل حمله قارچ ها، حشرات مخرب چوب و به ويژه موريانه ها و عوامل محيطي افزايش مي دهد.
با استفاده از دو تكنيك روش حرارت دهي به چوب (Thermowood process) و روش اشباع چوب (Impregnation) چوبهاي خام درختان كاج (Pine) و صنوبر (Spruce) را فرآوري مي كنند و جهت استفاده در فضاي خارجي ساختمان توليد و عرضه مي نمايند.
استحصال چوب از اينگونه درختان مقرون به صرفه بوده و به واسطه اعمال فرآوري هاي نامبرده، دوام و مقاومت هاي لازم را به منظور كاربردهاي خارجي ساختمان فراهم مي آورد.

2-    سخت چوبان (Hard woods)

سخت چوبان كه عمدتا از گونه هاي پهن برگ استحصال مي شوند، به دليل خواص ذاتي گونه گياهي مانند فشردگي آوند و سختي بالا، در مقابل عواملي نظير رطوبت، پوسيدگي و حشرات موذي مقاومت و دوام بالايي دارند. ايپه (Ipe’)، گاراپا (Garapa)، ماساران دوبا (Massaranduba)، ايروكو (Iroko)، كومارو (Cumaru) و سوكوپيرا (Sucupira) مجموعه اي از سخت چوبها هستند.